කැලෑ වනසන ඉඩමි බදුදෙන ජාතික භෞතික සැලැස්ම

2011-2050 යන වසර තුළ රටේ භෞතික සංවර්ධනය උදෙසා යයි පවසමින් මේ වනවිට රජය ජාතික හෞතික සැලසුම යනුවෙන් සංවර්ධන සැලැස්මක් සකස් කොට ඇත.මෙම සැළසුම 2011 වසරේ තිබ්‍ර ආණුඩුව මගින් ආරමිබ කල අතර මෙිවනතෙක් පැවති රජයන් එය කොටස් වශයෙන් දියත් කරමින් සිටී.

2050 වසර වන විට ලංකාව ලෝකයේ නාවික මධ්‍යස්ථානයක්, ගුවන් මධ්‍යස්ථානයක්, ආර්ථික මධ්‍යස්ථානයක්, බලශක්ති මධ්‍යස්ථානයක් හා අධ්‍යාපන මධ්‍යස්ථානයක් කිරීම සඳහා මෙම සැලසුම් ක්‍රියාත්මක වන ඒ සදහා වන ප්‍රධාන ශේෂත්‍ර පෙෘද්ගලීකරණය විටින් විට සිදුකරලන යනු ලබයි.

මෙහිදී විශේෂයෙන්ම ලංකාව 2005 ජූලි 4 දින ඉන්දියාව, චීනය, ඇතලු රටවල් 36ක් සමඟ ගිවිසගත් ආකාරයට ලංකාවේ අධිවේගී මාර්ග ජාලයක් සාදා නිමකොට ආසියානු අධිවේගී මාර්ග ජාලය හා එකතු කිරීමට ගිවිසුම් වලට ද පැමිණ ඇත.

එම ගිවිසුම අනුව මාතර-හම්බන්තොට අධිවේගී මාර්ගය, නුවර-කොළඹ අධ්වේගී මාර්ගය, මන්නාරම-හම්බන්තොට අධිවේගී මාර්ගය, හම්බන්තොට-අම්පාර අධිවේගී මාර්ගය ලෙස අධිවේගී මාර්ග ඉදිවෙන අතර එය අවසානයේ මන්නාරමෙන් ඉන්දියාවේ ධනුෂ්කොඩි දක්වා සාදා නිම කොට ආසියනු අධිවේගී මාර්ග ජාලයට එක් කරනු ලබයි.

මෙම අධීවේගී මාර්ග ජාලයට අමතරව රට තුළ නගර අතර අධිවේගී මාර්ග ජාලයක් ඉදිවෙන අතර ඉදිකිරීමට නියමිත සියළු මාර්ග වල දිග කි.මි 11697 කි. මේ සෑම අධිවේගී මාර්ගයක්ම ඉදිවෙන්නේ වැලි හා පස් ගොඩකර කොට්ටාව – පින්නදූව අධිවේගී ,මාතර හමිබන්තොට යන අධිවෙිගී මාර්ග ඉදිවු ආකාරයටය .

මෙයට අමතරව ලංකාව පුරාම දුම්රිය මාර්ග ජාලයක් ඉදිවෙන අතර එයද මන්නාරමෙන් ඉන්දියාවේ ධනුෂ්කොඩි දක්වා ආදම් ගේ පාලම ඔස්සේ සම්බන්ධ කරනු ලබන අතර මෙම සෑම මාර්ගයකම ගමන් කිර්ීම සඳහා අධික මිලගණන් අයකරනු ලබයි.

මෙම මාර්ග ඉදිකිරීම බහුතරයක් දැනට චීනය විසින් සිදුකරන අතර ඉතිරි මාර්ග ඉදිකිරීම සදහා ණය දෙන විදේශිය සමාගමි වලට අනුව එම සමාගමි වෙිතම මෙම දුමිරිය මාර්ග හා අධිවෙිගී මාර්ග ජාලා ඉදිකිරීමට අවස්ථාව ලබාදේ 2050 ලංකාව පාරිසරික හෝටල් සහිත සංචාරක කලාප , මුහුදු ආශ්‍රිත සංචාරක කලාප, වෙරළ ආශ්‍රිත සංචාරක කලාප, පාරිසරික බිම් පදනම් කරගත් සංචාරක කලාප ලෙස සංචාරක කර්මාන්තය දියුණු කිරිමට බලාපොරොත්තු වන අතර හලාවත සිට උතුරට හා දකුණටත්, අනුරාධපුර, පොළොන්නරුව වැනි ඓතිහාසික නගරත් බිබිල, නිල්ගල වැනි වන බිම් ආශ්‍රිතවත් හා අනෙකුත් වනාන්තර ප්‍රදේශත් හෝටල් ඉදිකිරීමට හා සංචාරක කර්මාන්තය දියුනු කිරීමට යොදාගනු ලබයි.

ඒ සදහා අවශ්ය ඉඩමි හා වාණිජ බොග වගාවන් සදහා අවශ්ය ඉඩමි ලබාගැනීම සදහා 5රැ2001 ,5රැ1998 2රැ2006 වැනි අවශේෂ වනාතර ආරක්ෂාවට තිබු චක්රලේඛ ඉවත් කරමින් 01රැ2020 චක්රලේඛය නිකුත් කරන ලදි.

2050 වන විට ලංකාව ගුවන් මධ්‍යස්ථානයක් කිරීමට චීනය, ඉන්දියාව, ඇමෙරිකාව, වැනි රටවල් වලට අවශ්‍ය වී ඇති අතර ඒ අනුව කටුනායක ගුවන් තොටුපොළ පු`ඵල් කිරීම මෙි වන විට කරනු ලබයි. මත්තල ගුවන් තෙටට අමතරව හා හිඟුරක්ගොඩ ප්‍රදේශයේ නව ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපොළක් ඉදිකිරීමට මේ වන විට සැලසුම් කරමින් සිටී.

පලාලි, ත්‍රිකුණාමලය, පුත්තලම, මඩකලපුව, ක`ඵතර, අම්පාර, වව්නියා, අනුරාධපුර, ගාල්ල, රත්මලාන, යන ගුවන් තොටුපොළවල් වැඩි දියුණු කරන අතර 2013 වසරේ සිට මහනුවර, නුවරඑළිය, දඹුල්ල, යන ස්ථානවල අලුතින් ගුවන් තොටුපොළවල් ඉදිකිරීමට සැලසුම් කර ඇත. ඒ අනුව 2050 අවසාන වන විට ලංකාවේ මු`ඵ ගුවන්තොටුපොළවල් සංඛ්‍යාව 19කි.

එමෙන්ම ජාතික භෞතික සැලසුමට අනුව අනුරාධපුර, උතුර, උතුර මැද, වයඹ ප්‍රදේශ කිහිපයක් , මොනරාගල ප්‍රදේශ කිහිපයක් , පළතුරු , එළවඵ, රටකජු, උක්, ඔයිල්ෆාම් , හා විකිනිය හැකි දැව ඇතුලු වෙළඳ පොළට අවශ්‍ය භෝග වගා කිරීම සඳහා යොදා ගනු ලබයි. ඒ සදහා බහු ජාතික සමාගමි වෙත ඉඩමි පැවරීම මෙි වන විට ආණ්ඩුව විසින් සිදු කරනු ලබයි.

පසුගිය කාලය පුරාම ඇමරිකානු ඩොල් සමාගමට ගැසල්ස්වෙන්චර් සමාගමට සින්ජෙන්ටා නියොජිත සමාගමි වැනි සමාගමි වෙිත වනාන්තර ඉඩමි නිදහස් කර වාණිජ බොග වගාවන්ට ඉඩ ලබා දී තිබෙි.

ලංකාව පුරා ආයෝජකයින්ට තව තවත් කර්මාන්ත ශාලා ආරම්භ කිරීමට ඉඩදෙනු ලබයි. මන්නාරම හා ප්‍රධාන ගොවිබිම් මුල්කර ගනිමින් ලංකාව පුරා මහනගර කලාප, විශේෂ නගර, දිස්ත්‍රික් අගනගර ලෙස නගර නිර්මාණය කරන අතර මේවා ගොවිතැන මුල්කරගත් නගර නොව කාර්මික නගර, ආයෝජන කලාප, තොරතුරු තාක්ෂණ කලාප, සහිත වානිජ ප්‍රදේශයන්ය.

ගම්පහ සිට ක`ඵතර දක්වාත්, මාතර , හම්බන්තොට, තණමල්විල අතර ප්‍රදේශයන් මහානගර කලාප දෙකක් ඉදිවන වන අතර අම්පාරේ සිට මඩකලපුව දක්වා නැඟෙනහිර මහා නගර කලාපයත්, ත්‍රීකුණාමලය, පොළොන්නරුව, දඹුල්ල, අනුරාධපුර, ප්‍රදේශය උතුරු මැද මහානගර කලාපය ලෙසත් , මන්නාරම කිලිනොච්චි සිට පේදුරුතුඩුව දක්වා ප්‍රදේශය යාපනය මහ නගර කලාපය ලෙසත් ඉහත කී පරිදි සංශෝධනය කරමන් මහ නගර කලාප 06 ඉදිවෙි.

අපට වසර සියයකට පෙර සංවර්ධනය සදහා යැයි කියා මුළු යුරෝපටුය පුරා මෙවන් මහා නගර ඉදිවියග නමුත් අද වන විට එම නගර විනාශ වීයාම අරමිබ වී ඇති අතර මිනිසුන් එම නගර වලින් පලා යෑම ආරමිබ කර ඇත. එයට හේතුව මහනගර බිහිකරනු ලැබුවෙි ලොව විශාල කර්මාන්ත ශාල එම නගර මත ස්ථාපිත කරමිනි.

නමුත් වැඩි ලාභය ලබා ගැනීමෙි අරමුනින් ඒවා වෙනත් ශ්‍රමය හා සමිපත් අඩු මිලට ගත හැකි ස්ථාන වෙත යන විට කර්මාන්ත මුල් කරගනිමින් ආරමිබ කල මහා නගර වැනසී යාම වැලැක්විය නොහැකියග යුරෝපයට අත්වූ ඉරණම අපට අතවීමට එතරමි කල් ගතවන්නේ නැතග ලංකාවට එන ආයෝජකයන් ස්භාවික සමිපත් කුණු කොල්ලයට සුරාගන ඉවර වූ පසු යුරෝපයේ ඉවත් වූ වට වඩා වෙිගයේන ඉවත් වී යයිග ඒ වන විට අප සියල්ල විනාශ කර හමාරය.

නගර කලාප පදිංචි කරනු ලබන ජනගහනය

01 බස්නාහිර නගර කලාපය
3.5 මිලියන

02 දකුණු මහ නගර කලාපය
1 මිලියන

03 ගාල්ල මහ නගර කලාපය
1 මිලියන

04 නැඟෙනහිර නගර කලාපය
1 මිලියන

05 උතුරුමැද මහනගර කලාපය
4 මිලියන

06 ්‍යාපනය මහ නගර කලාපය
1මිලියන
වගුව 2050 වනවිට මහා නගර කලාප තුළ පදිංච‘ කිරීමට නියමිත ජනසංඛ්‍යාව
මෙම සංවර්ධන මිත්‍යාව තුල ඉතා ඉක්මනින් ස්වභාවික ආපදාවන්ට ලක්වන ප්‍රදේශවල සිටින ජනතාව ස්වේච්ඡාවෙන් ඉහත කී නගර කලාප වෙතට සංක්‍රමණය විය යුතු බව මෙහි සඳහන්ව ඇත.

මෙයට අමතරව ලංකාව වටා මුහුදු තීරයේ ඛනිජ ද්‍රව්‍ය හෑරීමද, නොයෙක් අකාරයේ ජලවිදුලි බලාගාර, තාප බලාගාර, න්‍යෂ්ඨික බලාගාර ද ලංකාව වටා මුහුදු තීරයේ ධීවර වරායවල් සංඛ්‍යාව හතලිහක් දක්වා පුඵල් කරමින් විවිධ වර්ගයේ ධීවර බෝට්ටු 40000ක් දක්වා වැඩිකිරිමට බලාපොරොත්තු වෙ.

01ග2011ු-2050 සවර්ධන සැළසුම

ජාතික භෞතික සැලසුම නිසා පරිසරයට වන බලපෑම

2011-2050 දක්වා ක්‍රියාත්මක කිරීමට නියමිත ජාතික භෞතික සැලසුම නිසා මෙතෙක් ආරක්ෂිතව පැවති පරිසර පද්ධති රැසක් තවදුරටත් එලෙස නොපවතින අතර මහානගර කලාප, අධිවේගී මාර්ග, හා ස්ථාපිත වීමට නියමිත න්‍යෂ්ඨික බලාගාර ඇතුලු විදුලි බලාගාර හා ආර්ථික බෝග වගාවන් නිසා පරිසරය දැවැන්ත හානියකට පත්වෙනු ඇත.

ප්‍රධාන වශයෙන් ඉදිවූ කොළඹ-මාතර අධිවේගී මාර්ගය හා කටුනායක කොළඹ අධිවෙිගී මාර්ග නිසා මුතුරාජ වෙල ඇතුළු වටිනා පරිසර පද්ධති වීනාශ වී ගිය අතර මෙම ප්‍රදේශ සියල්ලම අධික ගංවතුර තර්ජනයට ලක්වෙිමින් ඇත, එමෙන්ම අනෙක් අධිවේගී මාර්ග නිසාත් ලෝක උරුමයක් වන හා ප්‍රාථමික වනාන්තර ඝණයට අයත් සිංහරාජය දෙවරක් දෙකඩ වීම සිදුවන අතර සිංහරාජය ඇතුලු ප්‍රධාන වනාන්තර 39ක් මෙම දැවැන්ත සංවර්ධනය නිසා විනාශ වීමට ලක්වේ.

එමෙන්ම උඩවලව ජාතික වනෝද්‍යානය, වැටහිර කන්ද, ලුණුගම්වෙහෙර, මඳුනාගල, වීරවිල, නිමලව, බුන්දල, උස්සන්ගොඩ, කතරගම, කටගමුව, රුහුණුයාල, සාගම, බුද්දන්ගල,උල්පස්ස, එගොඩයාය, මහකනදරාව, අනුරාධපුර, මිහින්තලේ, රිටිගල, කහල්ල,පල්ලේකැලේ, සීගිරිය, මින්නේරිය, ගිරිතලේ, ඇලහැර, බකමුණ, කවුඩුල්ල, සෝමාවතිය,නෙවල් හෙඩිවර්ක්, චුණ්ඩිකුලම්, විල්පත්තු, යෝධවැව, චෙන්කලඩි, මඩුරක්ෂිතය,මුතුරාජවෙල, කලමැටිය, පෙරියකච්චි, වැනි ජාතික වනෝද්‍යාන , ස්වාභාවික රක්ෂිත, දැඩිස්වභාවික රක්ෂිත, අභයභුමි යන වනාන්තර අධිවේගි මාර්ග ඉදිවීම නිසා හායනය වීමසිදුවේ. එමෙන්ම බිබිල නිල්ගල හෝටල් ව්‍යපෘතියක් හා සංචාරක කර්මාන්තයට අවශ්‍යයටිතල පහසුකම් දියුණු කිරීම නිසා සැලකිය යුතු විනාශයක් සිදුවේ.

2011 වර්ෂයේ ාදකැ ්බා ජසජ සමාගම් සඳහා අක්කර 65600ක ඉඩම් ප්‍රමාණයක් ලබාදුන් අතර ,ඒ යෝජිත රක්ෂීත අභය භූමි ඇතුඵ ප්‍රදේශ වලිනි. ඉහත සඳහන් කළ විනාශකාරීසංවර්ධනයට අමතරව කැලෑ ඉඩම් මෙලෙස පෞද්ගලික අයිතියට ලබාදීම තවදුරටත්සිදුවුවහොත් 2030 වනවිට වනාන්තර ප්‍රතිශතය 10 වඩා පහල මට්ටමකට අඩුවනු ඇත.

තේ, පොල්, රබර්, කුඹුරු සඳහාත් නගර නිර්මාණය හා ගොඩනැඟිලි සඳහාත් , මිනිස්ජනාවාස සඳහා හා ආර්ථික බෝග යන සියලු ඉඩම් භාවිතයන් ගතහොත් දැනට ප්‍රතිශතයක්ලෙස මු`ඵ භූමිප්‍රමාණය වන වර්ග කි.මි. 65525 න් සියයට 83.5ක් දැනට භාවිතයට ගෙන ඇත.

වර්ෂය                                                                ජනගහන වර්ධනය                        වනගහණය අඩුවීම

1881	2.4%	82%
1900	2.7%	70%
1956	11.2%	44%
1983	15.1%	27%
2002	19.2%	18%
2007	19.4%	17%
2011	20.1%	16.8%
2016	20.6%	16%
2030	22.1%	10%

ඉතිරි වනාන්තර භප්‍රමාණය(2030 -2050වර්ෂය වන විට)

මෙලෙස සිදුවන වන විනාශය නිසා දැනට ලෝකයේ ප්‍රාථමික වනාන්තර විනාශ කරන රටවල් අතර හතරවන ස්ථානයේ සිටින ලංකාව පළවන හෝ දෙවන ස්ථානයට මෙම පරිසර විනාශකර ගන්නා රටවල් අතරට පැමිණෙනු ඇත. එමෙන්ම මෙම දැවැන්ත වන සංහාරය නිසා රටේ සමස්ථ ජෛව විවිධත්වයට මෙය බරපතල අභියෝගයක් එල්ල කරන අතර පහත සඳහන් ජීවීන් විශේෂ බරපතල තර්ජනයකට ලක්වෙනු ඇත.
ඕඉකැ ථ 2012 රතු දත්ත වාර්ථාව අනුව නව පර්යේෂණ සමග දත්ත යමි වෙිනස් වීමක් සිදුවී ඇත

 

සත්ව කාණ්ඩය                                                 විශේෂ               අවේනික විශේෂ

 

ක්ෂීරපාය               124	21
උරගයින්                209	125
උභයජීවීන්               111	95
මිරිදිය මසුන්            91	50
ශාක                       3159	894

2011-2030-2050 දක්වා සිදුවන තිරසාර නොවන බරපතල සංවර්ධනය හේතුවෙන් ඉහත පෙන්වා දුන් ආවේනික සත්ව හා ශාක විශේෂ ඇතුලුව සතුන් හා ශාක විශාල ප්‍රමාණයක් වඳවී යාමේ අවදානමක පවතී. දැනටමත් ලංකාව ජෛව විවිධත්වය විනාශ වී යන ජෛව විවිධත්ව උණුසුම් කලාප 34 න් එකක් බව හඳුනා ගෙන ඇත.

මෙලෙස සිදුවන දැවැන්ත පරිසර හානිය නිසා ඉතිරිවන 13්‍ර-10්‍ර වනාන්තර ප්‍රතිශතය තුළ භූගත ජල මට්ටම පහල බසින අතර දැනටමත් මළ ගංඟාවක් බවට පත්ව ඇති මඟුරු ඔය ඇතු`ඵ ගංඟා 103න් සැලකිය යුතු ගංඟා ප්‍රමාණයක් මේ අනුව මළ ගංඟා බවට පත්වීමේ අවධානමක් පවති. දැවැන්ත නගර නිර්මාණය භූමි කළමනාකරණයේ ගැටඵ කාරී ස්වභාවය නිසා කුඩා වැව් විශාල සංඛ්‍යාවක් විනාශ වී යන අතර එල්ලංඟා පද්ධති තැනින් තැනට අවහිර වීම නිසා ජලවහන රටාව වඩා වෙනස් ස්වරූපයක් ගැනීමටත්, නියං හා ගංවතුර ආපදා තත්වයන් ඉහල යාමටත් මෙය හේතුවක් වේ.

එම ප්‍රධාන ගැටඵකාර තත්වයන්, ජලයේ හිඟකම හා ජලය භවිතයට නුසුදුසු වීම නිසා සෑම දෙනාටම ජලය මුදලට විකිණීමටත් , ළිං පවත්වාගෙන යාම වෙනුවෙන් බඳු ගැසීමටත් , ගොවිතැන් වලට ජලය ලබා ගැනීම වෙනුවෙන් සේවා ගාස්තු ලෙස මුදල් ජනතාවගෙන් අය කිරීමත් මෙමඟින් අනිවාර්ය කාරණයක් වේ.(ක්‍රියාත්මක වීමට නියමිත ජල පනත)

එමෙන්ම වනාන්තර ප්‍රතිශතය අඩුවීම නිසා අවතැන්වන සතුන් ගාල් කිරීමේ ක්‍රමවේදය ආරම්භ වන අතර 2009 වර්ෂයේ ගෙනෙන ලද ජාතික අලි කළමණාකරන ප්‍රඥප්තිය මඟින් එලෙස අවතැන්වන අලි ඇතුන් 50කි.මි. වනාන්තර කුටිවලට කොටුකරනු ලබන අතර වැටවල් කඩාගෙන පිටතට එන අලි ඇතුන් කලහාකාරී අලි ඇතුන් ලෙස සලකා පෞද්ගලික අයිතියට පැවරීමට මේ වන විට සැලසුම් සකස් කොට ඇත.

2050 වර්ෂය වන විට වානිජ බෝග වගාවන් වැඩි දියුණු කිරීම නිසා දැනට ඩෝල් සමාගම කෙසෙල් වලට යොදන පරිද්දෙන් කෘතිම පොහොර හා කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය යෙදීම මඟින් පස , ජලය හා ජෛව විවිධත්වයට දැවැන්ත හානියක් පැමිණෙන අතර දැනට ක්‍්ඪ්භෘෂී (කැවැන්ඩිස්) කෙසෙල් වගා කරන බිම අධ්‍යනය කිරීමෙන් ඒ බව වඩා තහවුරු කරගත හැකිය.

ජාතික භෞතික සැලැස්ම ක්‍රියාත්මක වීම තුළ කුඹුරු වගාව ඇතු`ඵ අනිකුත් සියලු වගාවන් ස්වභාවික වනාන්තර ඉවත් කර සාදන වානිජ වගාවන් සියල්ල තවදුරටත් පෞද්ගලික කොම්පැණිවල ලාභය සඳහා පමණක් වීම තවදුරටත් වඩා වඩා සිදුවේ.

ලංකාවේ සීඝ්‍ර සංවර්ධනයක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිදුකළ කඩිනම් මහවැලි ව්‍යපෘතිය හේතුවෙන් සිදුවූ දැවැන්ත පරිසර විනාශය, අලි මිනිස් ගැටුම ඉහල යාම, ඉඩම් කුට්ටි විම, ගොවිතැන කෘෂිකර්මය බවට පත්වී ගොවියා දුගී දුප්පත් බාවයට පත්වීමෙ ගැටඵ අදවනවිට වඩා උග්‍ර තත්වයට පත්ව ඇති අතර ඒ සඳහා ලබාගත් ණය මුදල් මේ වන තෙක් පියවමින් පවතී.

එමෙන්ම ජාතික භෞතික සැලැස්මේ විනාශකාරි සංවර්ධනය සඳහා මුදල් ආධාර දෙනු ලබන්නේ ලෝක බැංකුව, ආසියානු සංවර්ධන බැංකුව ඇතු`ඵ මූල්‍ය ආයතනයන්ය.

මෙි වන විට ඉන්දීය හා චීන බැන්කුත්ය මෙම ණය අපට වැඩි පොලියක් සහිත නැවත ගෙවීමට සිදුවන අතර මෙිවා අප වැනි රටවල සිදුකරණ ආර්ථික ඝාතන ලෙස හැදින්විය හැකියග

ඒ ස`ඳහා නායකයින්ට දැවැන්ත සංවර්ධනය පිළිබඳ චිත්‍ර මවා එම සංවර්ධනය මඟින් ආර්ථික ඉලක්කයන් ළඟා කරගන්නා ආකාරය පෙන්වනු ලබයි. උදාහරණ ලෙස නොරොච්චෝලේ තාප බලාගාරය ඉන් එකක් නමුත් මෙය නිර්මාණය කරන විට ජනතාවට පෙන්නවූ ආර්ථික හෝ වෙනත් කිසිදු වාසි සහගත තත්වයක් ළඟා කරගැනීමට අපට නොහැකි වූ අතර ඒ වෙනුවට විදේශ ණය ප්‍රමාණය තවදුරටත් ඉහලයාම සිදුවිය. නමුත් ඒ වනවිට අපට බිමත් , ලාභයත් දෙකම අහිමි වී ඇත.

න්‍දයබ ඡැරනසබි අනුව ඔහු වැනිම තවත් කණ්ඩායම් අදවන විටත් ලෝකයේ රාජ්‍යන්ට සංවර්ධනය සඳහා අධික ණය මුදල් ලබාදීම මඟින් ඒ ඒ රටවල් ණය උගුලට හසුකරගනිම්න් සිටී.

ප්‍රධාන පෙලේ රටවල් පවතින්නේ දැවැන්ත සංවර්ධනයන් සඳහා ලබා දෙන ණය මුදල් වලින් උපයන දැවැන්ත පොලී මුදල් වලින් හා අනෙක් රටවල් වල සම්පත් සූරාකෑමෙනි.

එම සූරාකෑම වෙනුවෙන් වඩා හොඳ කීකරු නායකයින් පත්කර ගැනීම හා එසේ නොවන නායකයින් ඉවත්කිරීමද මෙම ආර්ථික ක්‍රමවේදයේ උපායන්ය.

මෙය අදවන විට ලංකාවට ආදේශ කලහොත් පාඩු ලබන හා පරිසරය, මහපොළව විනාශකරන සංවර්ධනය ජාතික භෞතික සැලැස්ම හරහා මේ වනවිට දිග හරිමින් පවතී. මෙම සංවර්ධනය පළමුව ගහකොළ, සතා සිව්පාවා, බිංකරේ, වතුර දෙනුව ලෙස සලකන අතර මෙය රට දැවැන්ත විනාශයකට ලක්කරන විදේශ ණය තවතවත් වැඩිකරන සංවර්ධන ක්‍රියාදාමයකි.

මහපොළව මත තිබූ විශ්වාසය අත්හරින ලද කිසිඳු රටක් හෝ බිමක් මේ වන තෙක් දේශපාලන හෝ ආර්ථික ජයග්‍රහනයන් අත්පත් කරගෙන නොමැත. එය ඇමෙරිකාව අත්කරගෙන ඇති විනාශයෙන් පෙනී යයි.
මෙලෙස ලෝකයේ විනාශකාරී සිදුවීම් ඇස් පනාපිට අත්දකිමින්, ලංකාව මේ වන විට ගමන් කරම්න් සිටින සංවර්ධන මාවත යනු ආසියාවේ ඓශ්චර්ය කරා කෙසේ වෙතත්, ආසියාව තවත් එක් අඳුරු අප්‍රිකාවක් කරායනබව නම් පැහැදිලිය.

මෙලෙස හීන දකිමින් ඉටුකරන්නේ මේ මහපොළවට හා ජනතාවට අවශ්‍ය දෙය නොවන බව ඉතා පැහැදිළිය. 2001 “යලි පුබුදමු ශ්‍රී ලංකා” ව්‍යාපෘතිය ජාතික භෞතික සැලැස්ම නමින් නම වෙනස් වී අද වන විට ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතී. එම නිසා මෙම අභියෝගය හඳුනාගෙන මේ වන විට ක්‍රියාත්මක වන ජාතික භෞතික සැලැස්ම ප්‍රශ්න කරමින් පරාජයට පත්කළ යුතුය.

පරිසරවේදීන්, පරිසර සංවිධාන, හා සිවිල් සංවිධාන ඇතුඵව පොදුජනතාවද මෙය වඩා ගැඹුරින් තව තවත් අවබෝධ කරගත යුතුය.

මෙහිදී සත්‍ය පරිසර සංරක්ෂණය යනු තවදුරටත් තැන් තැන් වලින් කලින් කලට මතුවන පරිසර ප්‍රශ්න වලට පමණක් විටින් විට විසඳුම් සොයමින් පරිසර සංරක්ෂණයට හෝ මහපොළව ආරක්ෂා කරගැනීමට නොවනබව වටහාගැනීමට කාලය පැමිණ ඇත.

අඩුම තරමේ තැන් තැන් වල මතුවන පරිසර ප්‍රශ්නය ක්‍රියාත්මක කරන මහා සැලසුමට සියලු දෙනාම අභියෝග කල යුතුය.

මෙම අත්‍යවශ්‍ය මොහොතේ තම තමන්ගේ දායකත්වය නොදෙන පරිසර සංවිධාන හෝ පරිසරවේදීන් හෝ වෙනත් සංවිධාන හා පුද්ගලයන් රඟ දක්වන්නේ තවදුරටත් ජීවත් වීම උදෙසා යමක් සොයා ගැනීමට ගන්නා උත්සහයක් විනා වෙනත් කිසිදු මහපොළව රැකගැනීමේ ක්‍රියාවලියක් නොවන බවද වටහා ගත යුතු අතර එම බොරුව පවතින තෙක් හා සෑම දෙනාම එක් නොවන තෙක් මෙය තවදුරටත් දිනෙන් දින වැඩිවන පරිසර ගැටඵවක් බවට පත්වීමය.

රවින්ද්‍ර කාරියවසම්

පරිසර හා සොබාදහමි අධ්‍යයන මධ්‍යස්ථාන